घाँटी भरि माला थियो खै कस्ले उनेको ?
तिमीले लाएको स्वेटर मैले होइन बुनेको
जीवनसाथी रोज्ने रहर मेरो आफ्नै थियो
तिमीलाई मैले हैन हेर मेरो बाउले चुनेको ।

    – पुष्पा केसी भण्डारी

अहिले पनि ऊ बेलाको कहानी ताजै छ 
मायालु सँग गरेका मनोमानी ताजै छ 
मलाई उमेर ढल्केछ भनेर नसम्झनु है
पहाडी छाङ्गो जस्तो जवानी ताजै छ ।        

      – लक्ष्मी नेपाल

फेसबुके ठुटेनेता वाद विवादमा दिन काट्छन्
उता ठूला नेताहरू भित्र भित्रै कुर्सी साट्छन्
के देलान् र के नै पाउँला भन्नेलाई गाह्रो हजुर 
पद पाउने आसले होला तिनकै तलुवा चाट्छन् ।

    – विद्या भण्डारी

वेद कहाँ जन्म्यो, बाइबल, कुरान जन्मे कहाँ कहाँ

शङ्कर कहाँ जन्मे, बुद्ध, दुर्गा, राम जन्मे कहाँ कहाँ

संसारले मानेको छ आफ्नै, छैन भेदभाव दर्शनमा

सोँच वा धारणा मेरो भन्छौँ, विचार जन्मे कहाँ कहाँ

गुरुदत्त ज्ञवाली

रूखो व्यवहार टर्रो लाग्छ बडो चर्को लाग्छ
तितो बोली तुच्छ लाग्छ सार्है झर्को लाग्छ
आपसमा भावना र विचार मिल्न सकेन भने
जिन्दगी न घाटको लाग्छ न घरको लाग्छ ।

      – लक्ष्मी मुडवरी पण्डित

सम्बन्ध  होस्  त आलु र  तामाको  जस्तो होस् 
मित्रता होस्  त कृष्ण र  सुदामाको  जस्तो होस्
अरे बलेको आगो ताप्ने त यहाँ  हजारौ हुन्छन् नि 
माया अनि सदभाव होस् त आमाको जस्तो होस्

      – उषा केसी

खानेमुख ठूलो तिनैले बाउने भए
भ्रष्टाचार गर्न तिनैले पाउने भए
कसलाई जिताउने केको मरिहत्ते
देश नाङ्गेझार तिनैले बनाउने भए ।

    – इन्द्रकुमार श्रेष्ठ

धकेल्नु वीरता होइन्, दुःखीलाई समाउन सक्नुपर्छ
शहरमा मात्र होइन, गाउँमै रमाउन सक्नुपर्छ
सम्पत्तिको पोको र घमण्डको बर्को पर राखेर
सानै होस् त के भो ! इज्जत कमाउन सक्नुपर्छ

    – गीताश्री शर्मा, सिक्किम

सुरूमा भेट हुँदा निकै नै बात गर्यो उसले
मिठो कुरा गरेर दिनलाई रात गर्यो उसले
हेर्दा हेर्दै हठात् उसको चाल–ढाल बदलियों,
पहिले साथी बनेर पछी घात गर्यो उसले ।

      –  नीता गुरूङ, भारत

प्रेमरूपी बिमान चढी, भेट्न आउन मन छ
युगौं–युग अमर हुने, माया लाउन मन छ 
राखेर नै किन नहोस, बरू धितो जिन्दगीको
कसर कुनै नछोडेर,तिमीलाई पाउन मन छ ।
     
     – प्रभा पोखरेल

प्रेमका चोट यति चोटिला हुन्छन् 
सम्झियो कि आखा आफै गिला हुन्छन् 
जति भुल्न खोज्यो उति याद आउछ
शायद यादहरू एकदमै बोझिला हुन्छन् ।

 – लीला दाहाल 

जहाँ देवता भनी ढुङ्गा नपुज्ने को होलान् ?
कठै आँसु पिउदै पिडा नरूझ्ने को होलान् ?
मेरै देशको  अग्लो सगरमाथालाई सोध्दैछु
बादल र जुनको नाता नबुझ्ने को होलान् ?

प्रेम र अहिंसाबाट नै मानवताको विकास हुन्छ
प्रत्येक जीवजन्तु प्राणीमा भगवानको बास हुन्छ
एउटै मन एउटै आत्मा बाँच्ने रहर पनि उस्तै
तर पनि जीवजन्तु स्वाद कै लागि गास हुन्छ ।

भर परेर हिडेको छु राहत पाउँछु भनि

अप्ठयारोमा समाउन हात पाउँछु भनि

विस्वासमा भर परि रहे आँसु नझारेर

मन बदलेछौ कतिखेेर घात पाउँछु भनि

तिमी बिना एक पल बिताउन मुस्किल छ 
चाहेको त थिएँ टाढा हुन तर मुस्किल छ 
किन भयौ यसरी तिमीे मेरो नजिक यति
तिम्रो गल्तीमा रिसाउन अब मुस्किल छ ।

वीरहरूको देश खोजेर मलाई जिउन मन छ
फाटेको राष्ट्रियता स्वाधीनताले सिउन मन छ
चाहनाहरू खुम्चिए बितृष्णा नबनुन् कहिल्यै 
समाजबादको रसस्वाद मलाई पिउन मन छ ।

एउटा मच्छ्ड सदा मेरै आसपास घुमिरहन्छ
कराउँछ चिची गरि अनि  कानमा घुसिरहन्छ
गर्दिन वास्ता कसै भन्दा पनि आइ मेरै समीप 
खान्छ मेरै दिमाग अनि मासु मेरै लुछिरहन्छ ।

किन किन गाउँ बस्ती शहर लाग्न थालेकोछ 
वातावरण प्रदुषणको कहर लाग्न थालेकोछ,
खेत बारी र करेसाहरू बाँझिएर नै हुनसक्छ 
साग सब्जी जति सबै जहर  लाग्न थालेकोछ ।

झुटो बोल्नै नसक्नु धिक्कार भयो
सत्य, इमान, निष्ठा सधैँ हार भयो
हर प्रयत्न गर्दा पनि सुधार्न नसकिने
एउटै कुरामा पछुतो बारम्बार भयो ।

खुशी फुल्दैछन् मनका फाँटहरूमा अझै 
थपिदैछन् उर्जाज“घार तर्ने आ“टहरूमा अझै 
सुन्न त सुनेको थिए“ पार भए संकटका घडी 
खै के बिश्वास गर्नु मनोरोगी ढा“टहरूका अझै ।

लोकतन्त्रमा राष्ट्पतिको सवारी जाम लाग्छ यहाँ
शिवरात्रीमा नांगा बाबाको राम लाग्छ यहाँ
अनुशाशित त छोरी छन् छोरालाई मनपरी छ
बलात्कारीलाई फूल बर्षाएर घाम लाग्छ यहाँ ।