जहाँ देवता भनी ढुङ्गा नपुज्ने को होलान् 
कठै आँसु पिउदै पिडा नरूझ्ने को होलान् 
मेरै देशको  अग्लो सगरमाथालाई सोध्दैछु
बादल र जूनको नाता नबुझ्ने को होलान् ?

    – गंगा दहाल

किन बोल्दैनौ मौनताको बादल हटाउ“ कसरी 
अल्झिए आ“खैमा तिम्रो मुटुमा अटाउ“ कसरी  
बिते बर्स, महिना कैयौ दिन रात हिसाबै छैन 
तिम्रो बाटोमा भुमरी प¥यो अब फटाउ“ कसरी ?                        

            – तारा आचार्य

सोझो रूखहरू पहिला काटिन्छन् त म के गरू ?
औंकात नमिलेर नाता फाटिन्छन् त म के गरू ?
भन्छन् भन्न त गुणभन्दा धन ठूलो हैन संसारमा
तर पैसा हेरेर नै माया साटिन्छन् त म के गरू ?

    – बिकाश कठेत समर्पण

पहिचान कथा बनेको हो, अचेल टुक्काले छोयो
चसक्क हृदयमा आज किन किन मुक्काले छोयो
विचार छिरलियो भने बटुल्न गाह्रो भन्छन् गुरूहरू 
बिना अम्मलको यो नशा चिलिम् र हुक्काले छोयो ।

    – गुरूदत्त ज्ञवाली

कोपिला :
उकाली लाग्छ
सर्वत्र खुसी हुँदै सहर सदन परिचर्चा भयो
समृद्धि चुलिँदै विकासको छाली लाग्छ

– सुरेशचन्द्र घिमिरे 

कोपिला
शिक्षक पीडित भाका थियौं  
विद्यालय अनिच्छित काल बन्द गरेर 
आन्दोलनमा गाका थियौं ।

– तारा घिमिरे

प्रेम र अहिंसाबाट नै मानवताको विकास हुन्छ
प्रत्येक जीवजन्तु प्राणीमा भगवानको बास हुन्छ
एउटै मन एउटै आत्मा बाँच्ने रहर पनि उस्तै
तर पनि जीवजन्तु स्वाद कै लागि गास हुन्छ ।

    – लीला दाहाल अधिकारी

एकछाक छोड्नु मृत्युको खवर सुन्दा 
सम्बन्ध तोड्नु मृत्युको खवर सुन्दा
नझार्नु अश्रुधारा ती याँदहरू सम्झिएर 
दुख्ला मनबाटै मोड्नु मृत्युको खवर सुन्दा ।

    – विद्या भण्डारी

घरि हुरि आउँछ घरि पानी अ।उँछ
देखेका जिन्दगीका सफरहरू बगाउँछ
देख्नु पर्छ सपना पनि मुस्किलले यहाँ
देखेका सपनाले ओठमा हाँसो ल्याउँछ ।

    – देवकी ढुंगाना

ध्वनी यन्त्र बारम्बार उठाएँ घण्टी बजेन
उनको नम्बरमा कल लगाएँ घण्टी बजेन
चोट त केही दिएकी होइन मैले फेरि पनि
ढोकाको स्वीचमा पनि ठटाएँ घण्टी बजेन ।

    – पौडेल बिमुन्स

साहित्यको तिर्खा मेट्ने धारा बन्न मन छ
समस्त पाठकको लागी रारा बन्न मन छ
म तृप्त छु अब जिन्दगीमा केही चाहिँदैन
कोही अँध्यारोमा नलडुन् तारा बन्न मन छ ।

    – उषा के.सी.

घाँटी भरि माला थियो खै कस्ले उनेको ?
तिमीले लाएको स्वेटर मैले होइन बुनेको
जीवनसाथी रोज्ने रहर मेरो आफ्नै थियो
तिमीलाई मैले हैन हेर मेरो बाउले चुनेको ।

    – पुष्पा केसी भण्डारी

अहिले पनि ऊ बेलाको कहानी ताजै छ 
मायालु सँग गरेका मनोमानी ताजै छ 
मलाई उमेर ढल्केछ भनेर नसम्झनु है
पहाडी छाङ्गो जस्तो जवानी ताजै छ ।        

      – लक्ष्मी नेपाल

यता समस्या पर्दा उता तालीसँगै गीत हुनेछ
त्यसैले अब टाढिनुमा पक्का मेरो हित हुनेछ
म विश्वासका साथ ठोकुवा गरी भन्न सक्छु
मलाई पछुतो भएको दिन तिम्रो जित हुनेछ ।

       – लक्ष्मी मुडवरी पण्डित

मायाँको रापले मायालु चट्टान गल्नुपर्छ 
पानीमाथि पनि माया“को आगो बल्नुपर्छ 
त्यस्तो मायाँ पो मायाँ जुन मायाँ देखेर 
रोमियो र जुलियट पनि डाहले जल्नुपर्छ ।

रिसराग  र वैमनस्य, सास रहुञ्जेल चलिरहन्छ 
मरेपछि पछुताउँदा,  व्यर्थै  यो  मन गलिरहन्छ,
दुवै हातको तालमेल हुँदा  मात्र ताली बज्छ हजुर
एकै  पट्टीसेकी हेरौं,  रोटी पनि त जलिरहन्छ ।

        – गीताश्री शर्मा

अम्मली हुँ  म राजनीतिको राजनीति गरिरहनुपर्दछ
कुर्सीको आडमा नै स्वार्थको गाग्रो भरिरहनुपर्दछ,
सामन्तीझैं जिउनका लागि ढुकुटी–फोर खेल खेली–
आसेपासेलाई पनि लाचार भै घाँस छरिरहनुपर्दछ ।

       – केशवराज आमोदी

भाग दौडको अनौठो अस्थिर रेस भयो
प्रतिशोधको बदला प्रतिशोध भेस भयो 
पिडा रून्छ भक्कानिदै सम्झेर अतित 
मियो बिनाको दाइ कठै मेरो देश भयो ।

      – गंगा दहाल

धान, चामल, पिठो बग्यो, बग्यो खाने थाल पनि
बेहाल भयो जिन्दगी यो, नसोध्नु के छ हाल भनि
सम्पत्तिको मेरो नाउँमा, घर  थियो जेथो गाउँमा 
त्यही घर पनि बगिरह्यो,आँखै अघि छाल बनि!

       – प्रभा पोखरेल

दिनमा हैन मात्रै प्रत्येक रातमा हुन्छु
डरलाग्दा राक्षसहरूको साथमा हुन्छु
यस्तो सपनीको फल के होला साथीहरू
हररात सपनीमा मसान घाटमा हुन्छु ।

             – लक्ष्मी नेपाल

किन रून्छे जुरेली चरी चल्ला हुर्के उडे रे  भुरूरू
रूखको डाली भाँचियो अब, छैन बास रूँदैछे धुरूरू
हाम्रो नि त्यस्तै हो चाल जुरेली चरीको सरह
बस्ने खाने ठेगानै छैन जाउँ कता दौडँदै गुरूरू

    – गुरूदत्त ज्ञवाली