राजसस्थाको पुनस्र्थापना पछिको राजनैतिक आर्थिक कुटनैतिक स्वरूप कस्तो हुने अब स्वेत पत्र जारी गर्ने समय आयो कि ? अन्तर पार्टी र कुटनैतिक सम्बाद सुरू गर्न ढिला भयो कि ? 
१ राजसस्थाको स्वरूप कस्तो हुने थाइल्याण्ड, पंचायतकालीन नेपालको जस्तो ४७ सालको संबिधान जस्तो, नर्वे, बेलायत, जापान, मलेसिया  कि कम्बोडियाको जस्तो ? २ राजनैतिक प्रशासनिक संयन्त्र कस्तो÷कत्रो  हुने ? ३ आर्थिक र बिकासका अबधारणा के कस्तो हुन्छ  ? ४ भ्रष्टाचार र दण्डहीनताको अन्त कसरी गर्ने ? ५ सन्तान र सम्पति पलायन कसरी रोक्ने ? ६ नेतृत्व गर्ने राजनीतिज्ञ बिज्ञ र बौद्धिक व्यक्तित्वहरू कस्ता हुन्छन ? ७ बदलिदो बिश्व परिस्थितिमा नेपालको  कुटनैतिक अबधारणा कस्तो रहने ?
यो स्पष्ट छ कि बर्तमानमा नेपाल यो लादिएको र अमेरिका र भारत भन्दा ठुलो र आफ्नो आर्थिक औकात भन्दा टाढाको राजनैतिक प्रशासनिक संरचनाको कारण्, नियमन र नियन्त्रण असम्भव हुन्, अनियमितता जति गरे पनि हुन्छ भन्ने मानसिकता उत्साहित हुनु, पार्टीले संरक्षण गर्छ भन्ने भावना बढ्नु नै देश असफलताको मुखमा पुगेको हो । बैदेशिक हस्तक्षेपले सिमा नाघेको छ । अमेरिकाले समेत नेतृत्वलाई ठग भनेको छ, बुद्धिजीवी तथा आइएनजीओहरूले ठगी गरेका छन् । आर्थिक अराजकता भ्रष्टाचार दण्डहीनताको कुनै सिमा नै रहेन । नेपालको मौलिक धार्मिक सास्कृतिक सामाजिक पारिवारिक अबधारणा बिचलित भएको छ । सन्तान र सम्पति पलायन गराउन प्रत्येक नागरिक प्रेरित छ । निराशाको कालो बादलले देशलाई ढपक्क छोपेको छ । जसको कारण नागरिक वाक्क दिक्क भएर कम्तिमा राजसस्था हुँदा नेपाली  हुनुको गौरब थियो । बिश्वकै न्यूनस्तरको बिबेक भएका नागरिकको गी र झुठको साम्राज्य बिश्वको नजरमा लज्जास्पद बनेको छ । प्रेम सद्भावना सहिष्णुता बिश्वास समझदारी र सहयोगी भावनामा खडेरी परेको छ । यी तमाम बिकृति र विसंगति बर्तमान राजनैतिक नेतृत्व बर्ग फंडित कथित बौद्धिक बर्ग र बिबेकहिन र गैह्रजिम्मेवार मिडिया अनि अदालत को कारण हो । यसको उपचार मात्र राजाको राजनैतिक उपस्थितिले मात्र हुन् सक्दैन । त्यसको लागि प्रत्येक देशभक्त नेपाली  स्वयम् अनुशासित बिबेकशील र जिम्मेवार बन्नुपर्नेछ । र, त्यो मार्ग प्रदर्शन र वाताबरण निर्माणको जिम्मेवारी राजसस्थाको हुनुपर्छ ।