काठमाडौं । सांसदले तलव, भत्ता, सुविधा केही पनि छाडेनन् । विकास बजेटको बर्बादी पनि गरिरहेका छन् । सांसदहरूले एकमुख भएर तलव, भत्ता, सुविधा, विकास बजेटले कोरोना अस्पताल बनाउ, खोप ल्याउ, बढीभन्दा बढी पीसीआर गर भनेर सरकारलाई आग्रह गर्न सकेनन् ।
सांसद भनेका त जनसेवक होइन, मालिक नै पल्टेको देखियो ।
कोरोनाले आफू बाँचौं, जनता मरे मरून् भन्ने सोच हरेक सांसद, मन्त्रीको देखियो । जनताले खोप पाएनन्, सांसदलाई संसदमै खोप लगाइयो । जनताले २ हजार तिर्नुपर्छ, प्रत्येक सांसदको पीसीआर पनि जनताकै करबाट निशुल्क गरियो । कुनै सांसद कोरोना संक्रमणले, अक्सिजन नपाए, उपचार नपाएर मर्नुपरेका व्यक्तिको परिवारलाई शान्त्वना दिन गएनन् । लोकतन्त्र यतिसम्मको निरङ्कूश हुनसक्ने रहेछ । कोरोना कहरले लोकनेतालाई नैतिकहीन देखाइदियो ।
आफू विरामी भए विदेश जानेहरूले जनता जाने अस्पताल किन हेर्थे ?