गोविन्द केसीबाट सुरु भएको ओलीकाण्डहरु सिण्डिकेट, ठेकेदारलाई कारवाही, भ्रष्टाचारीलाई टपाटप टिपेर फाल्ने र बुद्धिजीवीलाई छुद्र भन्दै अरिङ्गालसम्मका अभिव्यक्तिमात्र होइनन्, वाइडबडी जहाज खरिदमा भ्रष्टाचार, निर्मला बलात्कार र हत्याकाण्ड, ३३ किलो सुन काण्ड, न्यायाधीश नियुक्ती प्रकरण, होली वाइनमा नतमस्तक, भेनेजुयला प्रकरणदेखि गुठी–मिडिया काउन्सिल बिधेयकसम्मका प्रधानमन्त्री केपी ओलीका निर्णयहरु बुमे¥याङ भएर उल्टै उनकै टाउकामा बज्रन पुगेका छन् । बालुवाटार जग्गा प्रकरणमा त नेकपाका सबै प्रधानमन्त्रीहरु मुछिन पुग्नु र तिनलाई बचाउन प्रधानमन्त्रीलाई दुई तिहाइकै ब्रम्हास्त्र प्रयोग गर्नुपर्ने अवस्थाले उनको लोकप्रियता धरासायी हु“दै गएको छ । नेकपा जसले सत्तामा पुराए, तिनै मतदाताका आ“खामा कसिंगर हुनपुगेका छन् । गर्नै नहुने र व्यापक छलफल गरेर जनआकांक्षामा जनमत मिसाएर लिनुपर्ने निर्णय गर्ने तरकिब मिलाउन नसक्दा नेकपाको सरकार इतिहासमै बलवान तर अफापशिद्ध, असफल हुनपुगेको छ ।यो पछिल्लो दृष्टान्त हो । वर्षाको मौसम, पानीले हिलाम्मे त्रिभुवन विश्वविद्यालय जा“दा हिलोमै रातो कार्पेटमा सवारी चलेको दृश्य हो यो । अन्धाका लागि समेत अपाच्य यसरी लोकतन्त्रका प्रधानमन्त्री हिड्नु भनेको कत्ति पनि बुद्धिमानी हुनसक्दैन । तर देखिएको दृश्य यही हो । यस्ता दृश्यले प्रधानमन्त्रीको बुद्धि, विवेकमात्र होइन, नेकपाकै स्तर मापन हुनपुगेको छ ।
बरु प्रधानमन्त्रीले कूलपति कुनै विद्वानलाई बनाएर वार्षिक उत्सवमा पनि उनैलाई सरिक गराएको भए हुनेथियो । त्यसै पनि राजनीतिकरणले त्रिवि गनाउनुसम्म गनाएको छ । देशको भविष्य उत्पादन गर्नुपर्ने त्रिवि राजनीतिक कार्यकर्ता उत्पादन गर्ने, भर्ति गर्ने र जागीर खुवाउने थलो बनिसकेको छ । भ्रष्टाचारले त त्रिविको साख समाप्त भइसक्यो भने पनि हुन्छ ।
प्रधानमन्त्रीले हस्तक्षेप गरेर प्राज्ञिकलाई जिम्मेवारी दिने, राजनीतिक हस्तक्षेपबाट मुक्त गर्ने र विद्यार्थी तथा प्राध्यापकहरुलाई सही मार्ग देखाउन सकेको भए त्रिविले आजको राजनीतिकरणबाट मुक्ती पाउने थियो । प्रधानमन्त्री कूलपति भएकै कारण त्रिविमा राजनीतिकरण प्रवेश गरेको हो र सबैले सकेसम्म दोहन गरिरहनुको कारण पनि हो । यसरी हिलोमा रातो कार्पेट हालेर जुन चाकरी देखाइयो, त्रिविमा चाकरहरु रहेछन् भन्ने अनुमान गर्न कठिन छैन । यो तमासाले त्रिविको हैसियत झन झन ह्रासोन्मुखमात्र हुने कार्य हो ।
